Geeta Updesh In Marathi : श्रीमद्भगवद्गीता हा सनातन धर्माचा एक महत्त्वाचा धर्मग्रंथ आहे, ज्यामध्ये भगवान श्रीकृष्ण आणि अर्जुन यांच्यातील संवादाचे तपशीलवार वर्णन आहे. यात एकूण १८ अध्याय आणि ७०० श्लोक आहेत, ज्यामध्ये धर्मयोग, कर्मयोग आणि ज्ञानयोग स्पष्ट केले आहेत. भगवान श्रीकृष्णाने कुरुक्षेत्राच्या रणांगणात अर्जुनाला गीतेची शिकवण दिली होती. महाभारताचे युद्ध सुरू होण्यापूर्वी अर्जुनला आपले कुटुंबीय, गुरू आणि मित्र समोर पाहून लढायला संकोच वाटला आणि त्याने न लढण्याचा निर्णय घेतला होता, तेव्हा भगवान श्रीकृष्णाने त्यांना जीवनातील विविध पैलू, कर्तव्ये आणि धर्म यांचे ज्ञान दिले.
भगवान कृष्णाने अर्जुनाला शिकवले की आत्मा अमर आहे आणि मृत्यू म्हणजे केवळ शरीर बदलण्याची क्रिया आहे. माधव अर्जुनाला सांगतात की, परिणामांची चिंता न करता कर्तव्य बजावणे हाच मनुष्याचा धर्म आहे. याशिवाय त्यांनी अर्जुनाला त्यांच्या महान विश्वरूपाचे दर्शन घडवले. त्यानंतर युद्ध सुरू झाले आणि शेवटी पांडवांनी कौरवांवर विजय मिळवला. गीता प्रवचनात सांगितलेल्या गोष्टींचा अवलंब करणारी प्रत्येक व्यक्ती चांगली आणि श्रेष्ठ व्यक्ती बनते. चला सविस्तर जाणून घेऊया…
> गीतेच्या शिकवणीनुसार, भगवान श्रीकृष्णाने सांगितले होते की, जेव्हा माणसाच्या गरजा बदलतात तेव्हा त्याची बोलण्याची पद्धतही बदलते. याचाच अर्थ भगवान श्रीकृष्णाने सांगितले आहे की, मानव त्यांच्या गरजेनुसार एकमेकांशी जोडलेले आहेत. म्हणजेच एखादे काम संपले, किंवा गरज भागली की मनुष्य बदलायला सुरुवात होते.
> भगवान श्रीकृष्णांनी गीतेवरील प्रवचनात सांगितले होते की, एखादं नातं तुटल्यानंतर, दोष कोणाचाही असो, जो तुमच्यावर प्रेम करतो तोच संवाद सुरू करतो. जे लोक रागावतात आणि तुमच्यापासून दूर जातात ते तुमचे आप्त असूच शकत नाहीत.
> गीतेच्या प्रवचनात भगवान श्रीकृष्णांनी सांगितले होते की, कलियुगात लोक चांगले शोधण्यात व्यस्त होतील आणि अशा परिस्थितीत ते खऱ्या जवळच्या माणसाला गमावतील. ज्याचा त्यांना नंतर पश्चाताप होईल. मग ना वेळ त्यांच्या नियंत्रणात असेल, ना परिस्थिती त्यांच्या बाजूने असेल.
> श्रीमद भागवत गीतेनुसार प्रत्येक मनुष्याने आत्मपरीक्षण केले पाहिजे. यातूनच त्याचे गुण कोणते, उणिवा काय आहेत हे कळते. म्हणून, एखाद्याने काही काळ एकटे राहून आत्मपरीक्षण केले पाहिजे.
> श्रीकृष्णाच्या उपदेशानुसार मनुष्याला त्याच्या कर्माचे फळ मिळते. म्हणून, प्रत्येक व्यक्तीने परिणामांचा विचार न करता केवळ आपल्या कृतीवर लक्ष केंद्रित केले पाहिजे.