Gautam Buddha: खारुताईने कमाल केली, सिद्धार्थ गौतमांनाच प्रेरणा दिली, जाणून घ्या बुद्धांची अनोखी कथा
Gautam Buddha: गौतम बुद्ध ज्ञानप्राप्तीसाठी कठोर तपश्चर्या करत होते. पण त्यांना यश मिळत नव्हते. त्याच्या मनात विविध प्रकारचे प्रश्न येत होते, जे त्यांना सतावत होते. खूप प्रयत्न करूनही त्यांना ज्ञानप्राप्ती होत नव्हती. बुद्धांच्या ज्ञानप्राप्तीच्या मार्गात खारीने कसा उचलला खारीचा वाटा जाणून घ्या
Gautam Buddha: तथागत गौतम बुद्ध हे बुद्ध होण्यापूर्वी ज्ञानप्राप्तीसाठी कठोर तपश्चर्या करत होते. पण त्यांना यश मिळत नव्हते. त्याच्या मनात विविध प्रकारचे प्रश्न येत होते, जे त्याला सतावत होते. खूप प्रयत्न करूनही त्यांच्या प्रश्नांची उत्तरे मिळत नव्हती. या अनुषंगाने त्याने आपली तपश्चर्या अधिकच कडक केली. ते जंगलातून जंगलात, शहरातून शहरात फिरत असत. त्यांनी अनेक ठिकाणी प्रवास केला, पण त्याच्या शंकांची उत्तरे त्यांना सापडली नाहीत.
आता बुद्धांना थोडी निराशा वाटू लागली होती. त्यांना वाटू लागले की त्यांनी आपले राज्य, मोह-माया यांचा त्याग केला आहे, तरीही त्यांना ज्ञानप्राप्ती का होऊ शकली नाही? त्यांचं आयुष्य कधी यशस्वी होईल का? कारण बुद्धामध्ये प्रयत्नांची कमतरता नव्हती. असे अनेक विचार त्याच्या मनात येऊ लागले. या विषयावर ते सतत विचारमंथन करत होते.
असेच एकदा एक दिवस बुद्ध वनात ध्यानधारणा करून बसले होते. ध्यानापासून दूर गेल्यानंतर त्यांना तहान लागली. ते आपल्या जागेवरून उठले आणि जवळच्या तलावात पाणी पिण्यासाठी गेले. मग त्याचं लक्ष तिथल्या एका खारुताईकडे गेलं. खारुताईच्या तोंडात फळांसारखं काहीतरी होतं. ती तलावाच्या काठावर बसून ते खात होती. अचानक तिच्या तोंडातून फळ बाहेर पडून तलावात पडलं. खारुताई काही क्षण बघत राहिली. त्यानंतर तिने तलावात उडी मारली. काही वेळाने खारुताई तलावातून बाहेर आली आणि तिने तिच्या शरीरावरील पाणी झाडले. मग तिने पुन्हा तलावात उडी मारली आणि बाहेर येऊन पुन्हा आपल्या अंगावरील पाणी झाडून टाकलं. असं तिने अनेकदा केलं. हा क्रम बराच काळ सुरू होता.
खारुताईचे हे काम बुद्ध पाहत होते, पण खारुताईला या सगळ्याची कल्पना नव्हती. ती आपलं काम पूर्ण मन लावून करत होती. या प्रयत्नामुळे या तलावाचे पाणी कधीच संपणार नाही, असा विचारबुद्धही करू लागले. तसेच तोंडातून पडलेले फळही तलावातून खारुताईला परत मिळणार नाही. असे असूनही खारुताईने हार मानली नाही. तलाव रिकामा करण्याच्या कामात ती धाडसाने गुंतली आहे, असा विचार बुद्ध करू लागले.
अचानक बुद्धांच्या लक्षात आले की, जर का ही खारुताई हार मानत नाही, तर मी मी का मानू, मी तर माणूस आहे. ज्ञानप्राप्ती न झाल्याने मी हताश होत आहे. हे ज्ञान मिळताच सिद्धार्थ गौतम तपश्चर्येसाठी गेले. आणि एके दिवशी त्यांना ज्ञानप्राप्तीही झाली आणि ते भगवान बुद्ध झाले.
Disclaimer: या लेखात दिलेली माहिती पूर्णपणे खरी आणि अचूक असल्याचा आमचा दावा नाही. सविस्तर व अधिक माहितीसाठी संबंधित क्षेत्रातील तज्ज्ञांचा सल्ला घ्यावा.
Sunil Madhukar Tambe
संबंधित बातम्या