National Wildlife Day: का साजरा होतो राष्ट्रीय वन्यजीवन दिन? प्रत्येक प्राणीप्रेमींना माहितीच हवं
National Wildlife Day Importance: राष्ट्रीय वन्यजीव दिनाची सुरुवात २००५ मध्ये प्राणी वर्तन तज्ञ कॉलीन पायगे यांनी केली होती.
National Wildlife Day History: दरवर्षी ४ सप्टेंबर रोजी 'राष्ट्रीय वन्यजीव दिन' साजरा केला जातो. संकटात सापडलेल्या प्राण्यांना वाचवण्याचे आणि त्यांना नामशेष होण्यापासून वाचवण्याचे महत्त्व अधोरेखित करणे हा या दिवसाचा उद्देश आहे. या दिवसाचे आणखी एक महत्व म्हणजे आपल्या लाडक्या प्राण्यांचे रक्षण करण्यासाठी प्राणी अभयारण्य आणि प्राणीसंग्रहालयांच्या महत्त्वाच्या भूमिकेबद्दल सामान्य लोकांना आणि मुलांना जागरूक करणे होय.
'राष्ट्रीय वन्यजीव दिना'चा इतिहास काय आहे?
राष्ट्रीय वन्यजीव दिनाची सुरुवात २००५ मध्ये प्राणी वर्तन तज्ञ कॉलीन पायगे यांनी केली होती. हा दिवस मुळात ४ सप्टेंबर रोजी साजरा करायचा होता. २००६ मध्ये त्यांच्या मृत्यूनंतर वन्यजीव संरक्षक स्टीव्ह आयर्विन यांच्या स्मृतींना सन्मानित करण्यासाठी देखील निवडला गेला. प्राण्यांबद्दल जागरूकता वाढवण्यासाठी आणि पुढील कृतीला प्रोत्साहन देण्यासाठी, २२ फेब्रुवारी हा दिवस साजरा करण्यासाठी निवडण्यात आला.
राष्ट्रीय वन्यजीव दिनाचे प्राथमिक उद्दिष्ट हे जागतिक स्तरावर वन्यजीवांना भेडसावणाऱ्या गंभीर समस्यांबद्दल जागरूकता निर्माण करणे आहे. यामध्ये मानवी कृती आणि पर्यावरणीय बदलांमुळे अनेक प्रजाती नष्ट होण्याच्या धोक्याचा समावेश आहे. जैवविविधतेच्या महत्त्वावर आणि नैसर्गिक अधिवासांचे संरक्षण करण्यासाठी शाश्वत पद्धतींच्या गरजेवर भर देऊन वन्यजीवांचे संरक्षण करण्यासाठी स्थानिक आणि जागतिक प्रयत्नांना पाठिंबा देण्याची आवश्यकता आहे.
राष्ट्रीय वन्यजीव दिनाचे महत्त्व काय आहे?
राष्ट्रीय वन्यजीव दिन वन्यजीव आणि त्यांचे अधिवास जतन करण्याची गरज अधोरेखित करतो. हा दिवस व्यक्ती, सरकार आणि संस्थांना कृती करण्यासाठी आणि वन्यजीवांच्या संरक्षणासाठी त्यांची भूमिका बजावण्यासाठी प्रोत्साहित करतो. पृथ्वीवर अस्तित्वात असलेल्या ४ अब्ज प्रजातींपैकी ९९ टक्के पेक्षा जास्त प्रजाती आता नामशेष झाल्या आहेत.
हे विचारात घेण्यासारखे आहे कारण यामुळे आपल्या पर्यावरणीय समतोलात अडथळा येऊ शकतो. जगातील एक चतुर्थांश सस्तन प्राणी, ६ पैकी १ पक्षी प्रजाती आणि ४० टक्के उभयचर प्राणी, एकूण ३५००० प्रजाती नष्ट होण्याचा धोका आहे. आपल्या भावी पिढ्या कधीच त्यांचा आनंद घेऊ शकणार नाहीत किंवा त्यांच्याबद्दल जाणून घेऊ शकणार नाहीत हे खेदजनक आहे.